ترجمه نسخ خطي، رويكرد روشي جديد در مطالعات تاريخي در شناسايي معابر نفوذ فرهنگ، تمدن و واژگان غربي در ايران مورد پژوهي: نسخه خطي طباخي جديد

مطالعه تاريخ ترجمه در ايران، در زمره پژوهش‌هاي ارزشمند آگاهي‌بخش رشته‌هاي مختلف علوم از جمله علوم انساني و اجتماعي است كه از ديرباز در ايران رواج داشته است. در دوره معاصر، در نتيجه شرايط ايران در دوره قاجار، بهخصوص دوره ناصري، با حمايت ناصرالدين‌شاه، تكاپوهاي وسيعي كه تحت عنوان نهضت ترجمه از آن ياد مي‌شود، در امر ترجمه متون صورت گرفت. با هدف آشنايي با فرهنگ و تمدن غرب كه از طريق ترجمه بهراحتي قابل دسترس بود. غالبأ اين‌گونه آثار به زبان فرانسه بودند كه توسط افراد باسواد و آشنا به زبان فرانسه، ترجمه شدند. اين مقاله با عنايت به موضوع همايش كنوني كه روش‌هاي مختلف پژوهش‌هاي علوم انساني و اجتماعي را شامل مي‌شود، دانش ترجمه و تصحيح نسخ خطي را بهعنوان يكي از مصاديق روش‌هاي پژوهش با ظرفيت پژوهش ميان‌رشته‌اي، تلاش مي‌كند ذيل بازنمايي اهميت ترجمه و تصحيح نسخ خطي، تحولات تاريخي و اجتماعي متأثر از مضمون نسخه خطي طباخي جديد را ارائه نمايد. اين اثر به دستور مظفرالدين ميرزا قاجار و توسط علي‌بخش قاجار، از زبان فرانسه به فارسي ترجمه شدهاست. مطالعه، شناسايي و تحليل نسخه خطي طباخي جديد، افزون بر مؤلفه‌هاي نسخه‌شناسانه، قابليت ارائه آگاهي‌هاي گسترده و گوناگوني از نفوذ فرهنگ و رسوم اروپايي به ايران از معبر نسخ و متون آشپزي، همچنين ورود واژگان فرانسوي در زبان فارسي را خواهد داشت.