رويكرد فرونتيك در روش شناسي پژوهشي در علوم انساني و اجتماعي

امروزه مشخص شده است كه روش شناسي پژوهش در حوزه علوم انساني و اجتماعي نسبت به علوم طبيعي متفاوت است و دقيقاً نمي توان در اين حوزه از روش هاي پژوهش در علوم طبيعي بهره گرفت. بنابراين رويكردهاي مختلفي توسط محققان پيشنهاد شده است تا بتوان با استفاده از آنها نتايج پربارتري گرفت. يكي از اين رويكردها كه در علوم اجتماعي تازگي دارد، رويكرد فرونتيك است. رويكرد فرونتيك ريشه در واژه فرونسيس ارسطويي به معناي حكمت عملي دارد؛ كه يكي از پنج فضيلت مطرح شده توسط ارسطو است. فرونسيسبا رفتار اخلاقي دريك بستر خاص، بر ارزش هاهمراه با تجربه تأكيد دارد. رويكرد فرونتيك با تركيب علم و عمل، نگاهي متفاوتي به پژوهش دارد. از اين منظر، رويكرد فرونتيك نقش قدرت را در پژوهش پر رنگ مي بيند و تلاش دارد در پژوهش هاي علوم انساني و اجتماعي با پاسخ به چهار سؤال زير، بتواند نتايج عملي بهتري كسب كند: (1) به كجا مي رويم؟ (2) چه كسي سود و چه كسي ضرر مي‌كند و با كدام مكانيسمِ قدرت؟ (3) آيا اين توسعه مطلوب است؟ (4) در مورد آن چه بايد بكنيم؟در رويكرد فرونتيك، تحقيق يا كنشي انجام مي شود كه به نتيجه مطلوب برسد و منجر به حل مسئله يا مشكلي به طور عملي شود. بنابراين هدف پژوهش حاضر بررسي تعادل بين ارزش ها و قدرت بر مبناي رويكرد فرونتيك است؛ چرا كه با لحاظ ارزش ها و قدرت است كه مي توان به واقعيت نزديك شد و با پژوهش هاي دقيق، مسائل جامعه را حل كرد.