فرآيند حس ادراك كودكان در مواجهه با طبيعت

ساختار محيط تا حدودي تحت تأثير تصاوير ذهني از آن محيط است. محيط به‌ميزان زيادي بر جهت‎يابي مردم به خصوص كودكان در ميان ساختمان‎ها، محله‎ها و شهرها اثر مي‎گذارد. جنبه‎هاي اجتماعي و رواني جهت‎يابي عوامل مهمي در احساس درك و امنيت فردي هستند. كودكان علاوه بر حضور در محيط به‎‏دنبال تأثير در محيط و حضور فعال نيز هستند. تسخير فضا توسط كودكان زماني رخ مي‎دهد كه بتوانند جهت‎يابي و امنيت خود را در فضا تشخيص دهند و نياز به نظارت فعال نداشته باشند. اين امر ارتباط مابين كودكان و محيط را ضروري مي‎سازد به‏گونه‎اي كه بدون درك سيستم‎هاي عصبي و شناختي ميسر نخواهد بود. هدف پژوهش بررسي عناصري جهت تأثير بيشتر بر ادراك كودكان در طبيعت مي‎باشد. بنابراين محيط با خلق فرصتي براي برانگيختگي و مشاهدات بي‎واسطه در فرايند ادراكي و شناخت كاربر تأثير بسزايي خواهد داشت. و قابل بررسي است كه اين مفاهيم در ادراك و شهود كودكان و نيز در طراحي محيط چگونه تبلور مي‌يابد؟