بررسي رابطه بين يادگيري مبتني بر كار با نگاهي به دانش و سابقه و تأثير آن رفتار نوآورانه كاركنان

Investigating the relationship between work-based learning with a view to knowledge and background and its effect on innovative behavior of employees

يادگيري مبتني بر كار يعني فرايندي كه طي آن محتواي آموزش در عمل بكارگيري شود. اين شيوه يكي از بهترين راه‌هاي حفظ دانش و مهارت است كه منجر به افزايش عمق يادگيري، نگهداري و يادآوري بهتر مطالبمي‌شود عصر حاضر، عصر تحولات و تغييرات شگرف در فناوري‌هاست. عصري كه ساختار فكري آن آكنده از عمق بخشيدن به اطلاعات و توجه به مشاركت نيروي انســـاني خلاق و دانش گرا به‌جاي نيروي انساني عملكردي است. ازاين‌رو، مديريت هوشيار بر آن است تا هرچه بيشتر و بهتر درجهت استفاده از ابزاري به نام دانش براي رويارويي و مقابله با عوامل عدم اطمينان، حفظ موقعيت و ايجاد خلاقيت و نوآوري جهت گسترش عرصه رقابتي خود برآيد، اين امر مستلزم اين است كه سازمان با ارج نهادن به مديريت دانش و متقابلا مديريت خلاقيت و نوآوري، آن را به عنوان يك نياز استراتژيك و ضروري جهت پيشگامي در عرصه رقابت‌پذيري، در زمره برنامه‌هاي اولويت دارخود قرار دهد. مديريت نوآوري در واقع فرايندي است كه از طريق تركيب و يكپارچگي اجزاي مختلف دانش به پديدآوردن بديهيات مي‌پردازد. در اين راستا به‌كارگيري دانش ضمني به عنوان محركي اساسي در موفقيت فرايند نوآوري، تاثير قابل‌ملاحظه‌اي در كارايي شركت‌ها خواهد داشت. اين مقاله با روشي توصيفي- تحليلي به بررسي رابطه بين يادگيري مبتني بر كار با نگاهي به دانش و سابقه و تأثير آن رفتار نوآورانه كاركنان مي‌پردازد.