شماره ركورد كنفرانس :
5469
عنوان مقاله :
اصل نسبي بودن قراردادها در حقوق ايران و انگليس
عنوان به زبان ديگر :
The principle of relativity of contracts in Iranian and English law
پديدآورندگان :
قادري شكوفه blossomspringg@gmail.com دانشگاه ازاد اسلامي واحد قائم شهر
تعداد صفحه :
13
كليدواژه :
اصلي بودن قرارداد , نسبي بودن قرارداد , قراردادها
سال انتشار :
1401
عنوان كنفرانس :
پنجمين كنفرانس ملي نوآوري و تحقيق در روانشناسي، حقوق و مديريت فرهنگي
زبان مدرك :
فارسي
چكيده فارسي :
اصل نسبي بودن اصلي است كاملاً مبتني بر مباني عقلي و از همين روست كه در حقوق ساير ملل هم بدان پرداخته شده است. در سطور پيش رو، برآنيم تا پس از ترجمه ي متني از حقوق انگليس در خصوص اصل نسبي بودن اثر قرارداد به بررسي و تحليل آن اصل بر مباني حقوق انگليس پرداخته و با سيري تطبيقي - تحليلي راهكارهاي مندرج در آن سيستم حقوقي را با حقوق كشورمان مقايسه نماييم. اصل نسبي بودن اثر قرارداد متفاوت از اصل قابل استناد بودن قرارداد در برابر اشخاص ثالث است: هر قراردادي با انعقاد وضعيت حقوقي جديد را خلق مي كند كه اشخاص ثالث نمي توانند آن را ناديده انگارند. معتبر بودن قرارداد نسبت به اشخاص ثالث بدين معناست كه طرفين مي توانند به وجود آن در برابر اشخاص ثالث استناد كند و چه اينكه اين قرارداد حقي عيني براي طرفين آن ايجاد نمايد و چه حق ديني، ديگران مكلف به رعايت آثار حاصل از آن هستند و بايستي آن را محترم شمرده و از تجاوز به آن خودداري كنند. از اين رو اصل نسبي بودن اثر قرارداد هيچ برخوردي با قابليت استناد عقد در مقابل اشخاص ثالث ندارد. با وجود آن كه قاعده نسبي بودن اثر قرارداد قاعده اي عام و كلي است اما از آنجا كه « ما من عام الا و قد خص» اين قاعده هم به خود استثناءاتي ديده است. ما در اين مقاله به بررسي اصل نسبي بودن قراردادها در حقوق ايران و انگليس پرداخته ايم.
كشور :
ايران
لينک به اين مدرک :
بازگشت