تحليل حقوقي حق راي زنان و تاثيرات حقوقي آن در تغييرات ساختاري نظام سياسي در كشور ايران و عربستان از منطر فقه امامي و فقهاي اهل سنت

Legal analysis of women s suffrage and its legal effects in the structural changes of the political system in Iran and Saudi Arabia from the perspective of Imami jurisprudence and Sunni jurisprudence

از منظر بسياري از فقها شيعه به مانند مدرس و آخوند خراساني و فقهاي اهل تسنن به مانند علامه شيخ محد انطاكي حضور سياسي زن از منظر اسلام داراي مشكلات و موانع شرعي است و به علت اينكه زن نمي تواند در مسائل سياسي و حكومت بنا به ساختار و لطافت زنانه حضور داشته باشد. پس صلاحيت انتخاب زمامدار را ندارد. اين مقاله بر آن است تا تحليل حقوقي حق راي زنان و تاثيرات حقوقي آن در تغييرات ساختاري نظام سياسي در كشور ايران و عربستان از منطر فقه امامي و فقهاي اهل سنت نشان دهد و به همين جهت دلايل مخالفت علماي اهل سني و شيعه را در باب حضور زن در انتخابات مورد بحث و بررسي قرار مي دهد برخي از دلايل مخالفت اين علما استناد به آيات مرتبط با حليا و قواميت است. هر چند كه در بسياري از موارد عدم حق انتخاب براي زنان در عربستان نبود شناسنامه ذكر شده است. ولي حتي با وجود شناس نامه علماي اهل سنت روي خوشي به اين مسئله نشان نمي دهند و به نظر مي رسد مخالفت اين گونه علما عرصه هاي سياسي را براي زنان در خاورميانه و مخصوصا كشورهاي مسلمان تنگ كرده است در عربستان به علت حكومت مطلقه و پادشاهي اين تفكرات از بطن حكومت نشات مي گيرد، هر چندبسياري از فعالين در حقوق سياسي اين وضعيت در عربستان را از سيماي عشيره اي آن مي دانند. اما رجوع به چنين ديدگاهي از باب قواميت و حليت در ايران در بحبوبه انقلاب مشروطه و شروع اولين فعاليت هاي مجلس ملي وجود داشته و بسياري از علما و فقهاي اهل شيعه همچون مدرس و آخوند خراساني به شدت با حق راي زنان مخالف بودند. اين چالشها و گريزها تا انقلاب 57 ادامه داشت.كه البته جاي سوال بسيار زيادي هست كه جنبش مبارزاتي زنان در ايران و عربستان براي احقاق حق راي بيشتر درپي آرامش سياسي در جامعه هستند.