نگرشي بر مفهوم بهره وري در صنعت آب ايران

بهره وري يك عامل توليد نظير آب، يك نسبت است كه نشان مي دهد چقدر ستانده به ازاي واحد آن نهاده توليد شده است. انتظار اين است كه وقتي يك نهاده كمياب است، خود به خود توليدكنندگان با بكارگيري تكنولوژي پيشرفته تر و به كار گرفتن ساير نهاده ها، مصرف آن نهاده كمياب را كاهش دهند و بهره وري آن عامل توليد افزايش يابد. بهره وري يكي از شاخص هايي است كه همواره به منظور ارزيابي ميزان كارايي و دستيابي به اهداف از پيش تعيين شده مورد استفاده قرار مي گيرد. آب به عنوان مهم ترين مولفه حيات بخش، به طرق مختلف در طبيعت وجود دارد. برنامه هاي توسعه كه به منظور تسريع پيشرفت كشور در عرصه هاي گوناگون تعريف و تبيين مي شوند، براي كسب بهره وري در بخش آب شامل كشاورزي، بهينه سازي بهره برداري از آب هاي زيرزميني و شرب ارائه نموده اند. كاربرد روش-هاي مختلف جهت كسب بهره وري بيشتر مورد توجه پژوهشگران مختلف قرار گرفته و مي توانند منجر به بهبود امر گردند. ارتقا ميزان بهره وري آب امري چندجانبه و در راستاي كاهش ميزان هدررفت آن و در نتيجه استحصال بيشتر مي باشد. در بحث بهره وري آب، ملاك عمل اخذ حداكثر بهره برداري از آن متناسب با ميزان صرفه اقتصادي و منابع در دسترس در محدوده مورد مطالعه مي باشد. برنامه هاي توسعه كه به منظور تسريع پيشرفت كشور در عرصه هاي گوناگون تعريف و تبيين مي شوند، براي كسب بهره وري در بخش آب شامل كشاورزي، بهينه سازي بهره برداري از آب هاي زيرزميني و شرب ارائه نموده اند. كاربرد روش هاي مختلف جهت كسب بهره وري بيشتر مورد توجه پژوهشگران مختلف قرار گرفته و مي توانند منجر به بهبود امر گردند. اين روش ها متناسب با نوع و محل مورد نظر جهت استفاده از آب متغير بوده و لازم است تا پس از شناخت كامل، عوامل موثر تبيين و تحليل گردند.