مدل‌سازي عوامل تأثيرگذار و تعاملات بين آن‌ها بر مديريت آبياري در حوضه آبريز درياچه اروميه

بحران آب در بسياري از كشورهاي دنيا و به ويژه در ايران تبعات بسياري به همراه داشته است. خشكي و نابودي تالاب ها و رودخانه ها بيانگر وضعيت نابسامان ايران از لحاظ منابع آبي مي باشد. درياچه اروميه بزرگ‌ترين درياچه داخلي ايران است كه به دليل مشكلات اقليمي و انساني، رو به زوال است. ضعف در مديريت منابع آب ناشي از عوامل انساني نيز تأثير به‌سزايي در بحران به‌وجود آمده كنوني درياچه اروميه دارد. براي مديريت بهتر منابع آب حوضه درياچه اروميه بايستي علاوه بر ارزش‌هاي اقتصادي و مسائل اجتماعي، روابط بين كاربران نيز در نظر گرفته شود. در همين راستا، در پژوهش حاضر مدلي بر مبناي شبيه‌سازي تعاملات اجتماعي(ABM) براي مدل‌سازي و بررسي دلايل و عوامل تأثيرگذار و ارتباط اين عوامل بر عدم استفاده از فناوري در بهينه‌سازي مديريت آبياري در دشت مياندوآب واقع در جنوب‌شرقي درياچه اروميه ارائه شد. نتايج نشان داد شاخص‌هاي عدم قطعيت، سياست تسهيلات دولتي و نظارت و آموزش دولت با مقدار p-value=0.0 در سطح اطمينان 95%، مؤثرترين پارامترها بر ميزان تمايل و مشاركت عامل كشاورز در استفاده از فناوري فناوري در بهينه‌سازي مديريت آبياري مي‌باشند