مروري بر معيارهاي انتخاب سيستم هاي IPCC و تعيين موقعيت بهينه ي آن در معادن سطحي

Evaluation of Using IPCC Systems and determining its Optimal Location in Open Pit Mines

انتخاب سيستم حمل و نقل مواد معدني و باطله ها در يك معدن روباز، به طور قابل توجهي بر هزينه‌هاي سرمايه‌گذاري و عملياتي تأثير مي‌گذارد. اگرچه رايج‌ترين نوع سيستم حمل و نقل در معادن، استفاده از دامپتراك‌ها مي‌باشد كه از نظر عملياتي بسيار قابل اعتماد و انعطاف‌پذير هستند؛ اما از سوي ديگر، اين سيستم بسيار گران است و مي‌تواند تا حدود 50 درصد از كل هزينه‌هاي استخراج را در برگيرد. خردايش و انتقال درون پيت (IPCC) ، يك سيستم حمل و نقل جايگزين براي معادن روباز بزرگ است كه نياز به سرمايه‌گذاري اوليه‌ي بالاتري دارد، اما باعث صرفه‌جويي قابل توجهي در هزينه‌هاي عملياتي مي‌گردد. از جمله مزاياي اين سيستم مي‌توان به كاهش هزينه سوخت، پرسنل، آلودگي‌هاي زيست‌محيطي و افزايش راندمان توليد اشاره كرد. بكارگيري سيستم خردايش و انتقال درون پيت جهت كاهش حداكثري هزينه‌هاي عملياتي در عمليات استخراج، مستلزم انجام مطالعات ارزيابي فني و اقتصادي جامعي مي باشد كه در اولين مرحله تعيين محدوده نهايي معدن صورت مي گيرد و سپس امكان سنجي فني و اقتصادي سيستم IPCC با توجه به وضعيت محدوده نهايي معدن، و شرايط ذخيره معدن انجام مي‌گيرد. مرحله بعد، انتخاب نوع سيستم IPCC و تعيين مكان بهينه قرارگيري و نصب تأسيسات با رعايت ملاحظات خاص فني و اقتصادي معدنكاري مي‌باشد. در فرآيند جانمايي IPCC بايد پارامترهاي مختلف زمين‌شناسي، فني، مديريتي، طراحي، اقتصادي و زيست‌محيطي مورد توجه قرار گيرد. در اين تحقيق مروري تلاش با بررسي جامع منابع مختلف، فرايند ارزيابي بكارگيري اين سيستم و تعيين جانمايي بهينه قرارگيري سيستم IPCC از طريق روش‌هايي تئوري مركز ثقل و تصميم‌گيري چند معياره مورد تحليل قرار گرفته است.