مناسبات بين قومي و هويت قومي در بين دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان

هويت قومي يكي از انواع هويت جمعي است كه به احساس تعلق به مشخصات و ويژگي‌هاي فرهنگي اطلاق مي‌شود كه يك قوم را از قوم ديگر متمايز مي‌كند و بين اعضاي يك قوم احساس تعلق به همديگر ايجاد كرده و آن‌ها را منسجم مي‌كند. پژوهش حاضر هدف بررسي مناسبات بين قومي (آشنايي بين قومي، تعامل بين قومي، اعتماد بين قومي و نزديكي بين قومي) و ميزان هويت قومي دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان انجام شده است. جامعه آماري اين پژوهش دانشجويان دانشگاه سيستان و بلوچستان بوده‌اند كه در سال تحصيلي 1394-1393 مشغول به تحصيل بوده‌اند. حجم نمونه بر اساس فرمول كوكران 300 نفر تعيين شد و نمونه‌گيري به صورت تصادفي و به روش طبقه‌اي متناسب با نسبت‌هاي برابر‌ انجام شد. به منظور سنجش روايي ابزارهاي تحقيق از اعتبار صوري و به منظور سنجش پايايي آن‌ها از آلفاي كرونباخ استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد از ميان چهار شكل از مناسبات بين قومي، تنها نزديكي بين قومي رابطه معناداري با هويت قومي دارد و بين متغيرهاي زمينه‌اي جنسيت، وضعيت تأهل، سن، مقطع تحصيلي، مذهب و قوميت با ميزان هويت قومي رابطه معناداري وجود دارد. همچنين نتايج مدل‌سازي معادلات ساختاري نشان داد كه سه متغير احساس محروميت نسبي (093/0- =f2)، رضايت از اوضاع كشور (092/0- =f2) و استفاده از رسانه‌هاي جمعي (102/0- =f2) تأثير معناداري بر مناسبات بين قومي دارند. همچنين چهار متغير احساس محروميت نسبي (283/0 =f2)، رضايت از اوضاع كشور (218/0 f2=)، استفاده از رسانه‌هاي جمعي (129/0 =f2) و نزديكي بين قومي (206/0 =f2) تأثير معناداري بر ميزان هويت قومي دارند.