نگاهي ديگر به مولفه هاي اهميت زبان و ادبيات فارسي

Another look at the important components of Persian language and literature

كسي كه با فارسي زبان مي‌گشايد، هيچ لزومي ندارد از راه چند هزارساله انديشه ورزي گذشته، به انسان امروزي تبديل شود؛ لازم نيست زرتشت و كورش و مزدك و بابك و رودكي و خيام و فردوسي و مولوي و حافظ و سعدي شود و آن گاه به جايگاه انسان قرن حاضر ببالد، بلكه پا بر شانه‌هاي همه اين اساطير گذارده و در راه تكامل قرار مي‌گيرد؛ اين همان چيزي است كه از آن به عنوان هويت نام مي‌بريم. كيستي ايراني با جمع همين نامها، يعني جمع همين تاريخ سترگ انديشه ورزي است كه معنا مي‌يابد.تمامي اهميت موضوعي هم كه بدان مي‌پردازيم، در همين است كه اين رودخانه، در بستر زبان فارسي است كه طي طريق مي‌كند. تغيير بستر اين رودخانه، به معني هدايت همه اين دستاوردها به قعر كويري است كه بازيافت آن را بي معنا مي‌كند؛ بنابراين، بايد بخواهيم و اراده كنيم كه به رغم تمايزات قومي و جغرافيايي، گويشي، مذهبي، اقتصادي و سياسي، به عنوان افرادي كه داراي يك شناسنامه تاريخي مشترك هستند، از زبان فارسي حمايت كرده، در راستاي تقويت و گسترش آن بكوشيم. با اين وجود پژوهشگر سعي كرده است با اشاره اجمالي به جايگاه زبان و ادبيات فارسي در اشعار شاعران با روش توصيفي – تحليلي و مطالعه كتابخانه‌اي كميت و كيفيت زبان فارسي را بررسي كند و با در نظر گرفتن مؤلفه‌هاي مربوط به ساختار و محتوا به تشريح و تفصيل تأثير اين زبان بپردازد.