نقش و جايگاه آبخيزداري و آبخوانداري در حفاظت و بهبود منابع آب كشور

با افزاش جمعيت و كاهش سهم درآمدهاي نفتي در تراز بازرگاني خارجي و درآمد دولت و با توجه به ضرورت بازيافت هزينه ها در ارائه خدمات عمومي و لزوم تقويت و وزن مشاركت مردم و تمركز زدائي در سرمايه گذاري‌ها و افـزايش ميـزان استحصـال آب و بـه حـداقل رسـاندن ضـايعات طبيعي و غير طبيعي آب و كاهش عواقب خشكسالي از طريق ممكن و با ملاحظه دشواريهاي فنـي موجـود در مكانهـاي مطـرح در پـروژه هـاي سـد سازي و منحصر به فرد و اقتصادي و زود بازده بودن آن، طرحهاي آبخيزداري و آبخوانداري و امكان افزايش استحصال آب از طرق مذكور ميتواند به نحوي چاره ساز باشد. با بر قراري جايگاه مناسب براي آبخيزداري و آبخوانداري و در نظر گرفتن اعتبارات لازم براي توسعه فعاليت‌هاي آن عـلاوه بر تعادل هيدرولوژيكي (كاهش رواناب سطحي و حفظ آب و خاك)، باز چرخاني و استفاده چنـد بـاره از آب مـي‌تـوان انتظـار داشـت بخشـي از هدررفت طبيعي و غير طبيعي (تبخير و سيلاب) را كه رقم قابل توجهي هم مي‌شود به پتانسيل آبـي كشـور افـزود. در مقالـه حاضـر بـه معرفـي ايـن علم، جايگاه و اثرات اجراي پروژه هاي خاص آن، ضرورت هاي موجود، تجارب و نمونه‌هـايي از اثـر بخـش بـودن آن در زمينـه هـاي مختلـف در كشور ارائه خواهد گرديد.