رابطه ابعاد كمال گرايي والدين با عزت نفس و خودكارآمدي فرزندان

هدف از این تحقیق تبیین رابطه كمال گرایی والدین با عزت نفس و خودكارآمدی فرزندان در بین دانش آموزان دختر و پسر دبیرستا نهای نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز در سال تحصیلی 89 88 است. بدین منظور تعداد 120 نفر از دان شآموزان دختر و 120 نفر از دان شآموزان پسر در دوره متوسطه از طریق روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری همبستگیپیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس كما لگرایی فراست، آزمون عز تنفس كوپراسمیتو آزمون خودكارآمدی شرر می باشد. نتایج نشان داد كه بین ابعاد كمال گرایی والدین با متغیر عزت نفس در بعد نظم و ترتیب مادر رابطه مثبت و معنادار و با انتقادات مادر، نگرانی از اشتباهات پدر، تردید نسبت به اعمال پدر و انتقادات پدر رابطه منفی و معنی داری وجود دارد و متغیر خودكارآمدی با ابعاد كمال گرایی والدین در استانداردهای فردی مادر، نظم و ترتیب مادر و نظم و ترتیب پدر رابطه مثبت و معن یداری و با نگرانیاز اشتباهات مادر، تردید نسبت به اعمال مادر، انتقادات مادر، نگرانی از اشتباهات پدر و تردید نسبت به اعمال پدر رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد كه مؤلفه تردید نسبت به اعمال پدر از ابعاد متغیر كما لگرایی می تواند پیش بینی كننده خودكارآمدی و مؤلفه انتظارات پدر از ابعاد متغیر كما لگرایی می تواند پیش بینی كننده عز تنفس باشد. در نتیجه م یتوان گفت كه ابعاد كما لگرایی والدین با عزت نفس و خودكارآمدی فرزندان رابطه منفی و معناداری دارد.