اثر تغيير كاربري اراضي بر پهنه سيل؛ مطالعه موردي روستاهاي حوضه آبخيز آزران كاشان

سیل، یكی از پدیده های پیچیده و مخرب طبیعی است كه هر ساله خسارات فراوانی را به دنبال دارد. سیلابدشت ها و مناطق مجاور رودخانه ها، كه بیشتر فعالیت های اقتصادی و اجتماعی در آنها صورت می گیرد، پیوسته در معرض خطر سیل قرار دارند و ضروری است كه در این گونه مناطق، محل های سیل گیر در دوره بازگشت های مختلف در نقشه پهنه بندی سیل مشخص شود. در این تحقیق به منظور بررسی اثرات تغییر كاربری اراضی بر خطر سیل، اقدام به پهنه بندی خطر سیل برای دو كاربری سال 1331 و 1331 شد. با معرقی مشخصات جریان و مشخصات هندسی رودخانه و ضریب مانینگ به دست آمده از روش كاون از هر مقطع در نرم افزار HEC-RAS پروفیل سطح آب در دوره های بازگشت معین محاسبه گردید. سپس برای تعیین پهنه های خطر سیل با استفاده از نرم افزار AUTOCAD و مشخص بودن ارتفاع سطح آب در هر مقطع مرز پهنه های خطر سیل در دوره های بازگشت مختلف ترسیم گردید و پس از آن سطح و عمق میانگین سیل برای مناطق در معرض سیل مشخص شد.نتایج این تحقیق نشان می دهد كه ازكاربری سال 1331 به 1331 دركلاس خطر زیاد در كاربری باغی وزراعی، 16 درصد، در كلاس متوسط 11 درصد و در كلاس كم 33.32 درصد و در كاربری مسكونی در كلاس خطر زیاد 11.11 درصد، در كلاس متوسط 16.11 درصد و در كلاس كم 33.16 درصد افزایش پهنه سیل مشاهده می شود.