تحليلي بر تاثير استرس شغلي بر فرسودگي شغلي

در سال های اخیر، توجه ویژه ای به موضوع استرس و تاثیرات آن بر سازمان ها صورت گرفته است. با وجود اینكه استرس مثبت نیز وجود دارد اما زمانی كه از استرس صحبت می شود بیشتر به عوارض و جنبه های منفی آن توجه می شود استرس شغلی یك پاسخ مضر جسمی و روحی است و زمانی رخ می دهد كه زیانهای شغلی با توانایی ها، حمایت ها و نیازهای فرد شاغل همخوانی نداشته باشد. استرس شغلی علاوه بر اینكه می تواند بر سلامت جسمی و روانی افراد تاثیر منفی بگذارد باعث كاهش كارایی آنها شده، بهره وری را درسازمان كاهش می دهد. از سوی دیگر، تحییل رفتگی(فرسودگی) شغلی نوعی پاسخ فرد به استرس وعوامل فشارزای میان فردی در محیط كار است كه طی آن تماس های مكرر و بیش از حد ظرفیت كاركنان با دیگران، باعث ایجاد تغییراتی در نگرش ها و رفتار وی نسبت به دیگران می شود. سطح بالای فشار روانی در محیط كار و عدم برخورداری فرد از مهارتهای لازم برای مقابله با آن، در درازمدت خسارات زیادی برای فرد، سازمان و حتی اجتماع خواهد داشت. كاهش انرژی جسمی و روانی نیروی انسانی، پایین آمدن سطح مقاومت نسبت به بیماری ها، افزایش عدم رضایت و بدبینی و نهایتا افزایش غیبت از كار و كاهش كارائی فردی و سازمانی از جمله این پیامدهاست. در این مقاله سعی گردیده است ابتدا استرس و به طور خاص استرس شغلی مورد بحث قرار گرفته سپس ضمن پرداختن به مبحث فرسودگی شغلی بر نقش استرس شلغلی در ایجاد آن تاكید گردد. همچنین راهكارهایی عملی برای مقابله با هر دو موضوع استرس شغلی و فرسودگی شغلی ارائه گردیده است.