بررسي اثر تغييرات ابزار و قالب بر انرژي در شكل دهي چرخشي

بحث شكل دهي به روش هاي مختلف با بهينه ترين حالت از سري مباحث ويژه مي باشد كه موجب پيشرفت در توليد و تكنولوژي ساخت قطعات صنعتي شده است. شبيه سازي المان محدود نيز براي مدلسازي و آناليز اين روش ها زمينة بسيار موثري ايجاد كرده تا بتوان حالات مختلف را به شكل تئوري بررسي كرده و بهترين شرايط را براي كاربرد عملي به دست آورد. بررسي انرژي در شكل دهي چرخشي، به ديد نوع رولر و قالب در اين مقاله گنجانده شده است. ابزار شكل دهي، با توجه به شكل ابزار، سطح تماس و نيروي موثر بر قطعه را تعيين مي كند. قالب نيز راهنماي شكل قطعة مورد نظر مي باشد. دو نوع ابزار و قالب مورد بررسي قرار گرفته است و انرژي هاي موثر بر قطعه توسط نرم افزار اندازه گيري شده نتايج حاصل گرديده است. نتايج به دست آمده حاكي از آنست كه ابزار با سطح تماس بيشتر، انرژي كمتري را بر قطعه وارد كرده و به دليل همپوشاني موثرتر، انرژي يكنواختي را بر قطعه اعمال مي كند كه موجب كاهش عيوب از جمله چروكيدگي خواهد شد. شيب كاهشي اين انرژي قابل كنترل بوده و به سمتي پيش مي رود كه يكنواخت تر گشته و باعث ايجاد سطحي صاف و بدون عيب گردد. همچنين قالب شيبدار، انرژي كمتري نسبت به قالب استوانه اي بر قطعه متحمل شده كه دليل آن اعمال نيروي دو جهته روي قطعه مي باشد. اين دو مورد، عيب چروكيدگي را در اين نوع شكل دهي كاهش مي دهند.