بررسي جايگاه سرمايه اجتماعي در راستاي توسعه كارآفريني

موج گسترده ي كارآفريني 3 به عنوان عامل كليدي توسعه اقتصادي در عصر مدرن شناخته شده و در مركز رقابت بين المللي، شركت هاي كارآفرينانه هستند كه لبه تيز رقابتي آنها معطوف به استراتژي تغيير مستمر در فرايندها و محصولات است. قبل از شروع هر كسب و كار جديد، سازمان ها بايد داراي سرمايه اجتماعي، تكنولوژي، تسهيلات لازم و شرايط رواني متعادل براي موفقيت در كارآفريني باشند. دراين راستا سرمايه اجتماعي 4 به عنوان جمع منابع بالفعل و بالقوه موجود كه ناشي شده از شبكه روابط يك فرد يا يك واحد اجتماعي است تعريف مي شود و با توجه به مدل كارآفريني- سرمايه اجتماعيِ ارائه شده در اين مقاله مي توان اذعان داشت ويژگي هاي فردي و مثبت سرمايه ي انساني، ويژگي هاي سازماني و جايگاه بالاي فرد در شبكه ي روابط سازماني مي تواند موجب ايجاد روابط بهتر و كسب اطلاعات بيشتر و يادگيري سازماني گردد كه نشاندهنده ي ميزان بالاي سرمايه ي اجتماعي است. به بيان ديگر بالابودن سطح اعتماد، مشاركت و همكاري دوجانبه ميان افراد، موجب روابط مثبت كاري و درنتيجه افزايش سطح كيفيت فعاليت هاي اقتصادي و ايجاد مزيت رقابتي پايدار براي سازمان ها گرديده كه به راحتي مي توان نتيجه گرفت افزايش روحيه كارآفريني در سايه افزايش سطح سرمايه اجتماعي سازمان محقق مي شود. در اين مقاله جايگاه سرمايه اجتماعي جهت توسعه كارآفريني تشريح شده است.