نقد و بررسي نظريه يادگيري سازماني مارچ و اولسون

نظریه سازمان نتیجه یك فرایند تكاملی است كه با گذشت چند دهه تحقیق و پژوهش توسط دانشگاهیان و مدیران و بررسی ابعاد گوناگون و دیدگاههای مختلف سازمان و تجزیه و تحلیل آن ابعاد به وضعیت كنونی رسیده است. یكی از نظریه هایی كه از سالهای دهه 1990 مورد بحث قرار گرفته نظریه یادگیری سازمانی است. مفهوم یادگیری سازمانی نیز به مرور تكامل یافته و تبدیل به سازمان یادگیرنده شده است. این مفهوم به نوعی سازمان اشاره می كند كه ضمن آنكه همه اعضای سازمان به طور مستمر در جهت افزایش دانش، بینش و مهارت فردی و گروهی تلاش می كنند، با تبادل دانش و تجربه میان خود از تهدیدات و تنگناها نیز پند می گیرند و با یادگیری واقعی(تغییر رفتار)توانایی پذیرش تغییر و تحولات را كسب نموده و خود به خلق دانش، ابداع و ابتكار می پردازند و سازمان نیز بستر مناسب برای ارائه ایده های نو را فراهم می نماید. بنابراین در این بخش سعی بر این است كه به مطالعه نظری ادبیات یادگیری سازمانی، بخصوص نظریه یادگیری سازمانی مارچ و اولسون كه نسبت به دیگر نظریات یادگیری كمتر مورد توجه قرارگرفته است، بپردازیم.