بررسي رابطه ريسك گريزي و تقاضاي بيمه عمر

طبق نظریه كلاسیك، ریسك گریزی متقاضیان بیمه نامه عمر با سطح ریسك آنان رابطه ای مستقیم دارد بدین معنی كه افراد ریسك گریز با سطح ریسك بالا تقاضای بیشتری برای پوشش بیمه ای دارند و افراد دارای سطح ریسك پائین تقاضای كمتری برای پوشش بیمه ای دارند یعنی غالب افراد ریسك گریز كه تمایل به خرید بیمه نامه عمر دارند دارای سطح ریسك بالا می باشند و بالعكس كه این امر بیانگر وضعیت انتخاب نامساعد یا كژگزینی در بازار بیمه است. این تحقیق فرضیه فوق را مورد تردید قرار داده و اثر ریسك گریزی را بر تقاضای بیمه عمر بررسی می نماید. در این مقاله به كمك روش تحلیل رگرسیون لاجیت یا پروبیت اثر عوامل و فاكتورهای ریسك گریزی چون سن، جنسیت، تحصیلات، تاهل و سرپرستی، سلامت افراد ، سبك زندگی افراد، ثروت و درآمد افراد، اشتغال و میزان نگرانی نسبت به آینده بر تقاضای بیمه عمربررسی می شود. نتایج تحقیق نشان میتدهد كه در ایران ریسك گریزی از طریق عواملی چون تاهل وسرپرستی، ثروت ودرآمد و اشتغال بر میزان تقاضای بیمه عمر اثر معناداری ندارد. اما ریسك گریزی از طریق عواملی چون سن، جنس و سطح تحصیلات بر تقاضای بیمه عمر اثر معنادار و مثبت دارد و از طریق عواملی چون وضعیت سلامت افراد، سبك زندگی افراد و میزان نگرانی نسبت به آینده بر تقاضای بیمه عمر اثر معنادار و منفی دارد. از آنجا كه افراد در سطوح ریسك مختلف تمایل گوناگونی نسبت به تقاضای بیمه عمروسرمایه دارند و درجه ریسك گریزی این افراد نیز بسیار متنوع است میتوان گفت كه برخلاف تئوری سنتی تقاضا بازار بیمه عمر در ایران در شرایط نرمال و طبیعی قرار دارد و افراد جامعه از این حیث در یك توزیع نسبتا نرمال قرار دارند و این امر برای شركتهای بیمه ای نیز بسیار مفید است.