تأثير آموزش والدين داراي كودكان عقب مانده ذهني مرزي بر آرامش خانواده / پژوهش كيفي

رویارویی والدین با مشكلات عقب ماندگی ذهنی كودكان مسأله ای مهم و قابل تأمل است كه معمولاً به دلیل فرایند آموزش و كم اطلاعی در آنها آرامش عمومی خانواده را بههم می زند. هدف از پژوهش حاضر تأثیر آموزش والدین بر كم كردن مشكلات و آرامش این نوع خانوادههاست. دراین پژوهش یك خانواده دارای كودكان عقب مانده ذهنی مرزی هستند مورد بررسی قرار گرفته كه دارای دو فرزند(یك دختر 14 ساله و یك پسر8 ساله) می باشد. با استفاده از آزمون وكسلر كودكان مشخص شد كه هوش آنان در حد مرزی(میانگین 76.5 ) می باشد. در پژوهش حاضر 8 جلسه با خانواده مذكور جلسات آموزش گذاشته شد و روند تغییر خانواده ها با استفاده از نمودارهای لازم به اجرا در آمد. دوره بهبود رفتارهای تنش آمیز در خانواده در طول هفته های مشاوره و در یك دوره پیگیری یك ماهه نیز مورد بررسی قرار گرفته است. میزان رفتارهای نابهنجار در كودكان ازجمله دعوا، گوشه گیری، عصبانیت های بی مورد، حساسیت زیاد والدین، عدم فعالیت جمعی كودكان به طور محسوسی رو به كاهش گذاشت وروند آرامش در خانواده از نظر والدین بسیار رضایت آمیز گزارش شده بود كه در دوره پی گیری ثبات مشاوره نیز حفظ شده بود. آموزش عمومی والدین و آگاهی دادن به آنها نسبت به مسائل و مشكلات كودكان بر روند آرامش و حساسیت بی مورد آنها تأثیر زیادی خواهد داشت