ارائه يك الگوريتم نوين جهت مدل سازي و بهينه سازي فرآيند كريستالايزور توليد نمك با استفاده از ماشين بردار پشتيبان

در واحد هاي آب شيرين كن، معمولا جرياني از آب شور غليظ توليد مي شود كه به دريا بازگردانده مي شود. اين مساله مي تواند مسائل زيست محيطي حادي را ايجاد كند. با اعمال يك سري عمليات اضافي بر آب نمك خروجي از واحد هاي آب شيرين كن، از آن دو محصول با ارزش نمك طعام تصفيه شده و آب شيرين بدست مي آيد. فرآيند كريستاليزاسيون از جمله فرآيندهايي است كه در توليد نمك طعام تصفيه شده از آب نمك خروجي از واحدهاي آب شيرين كن به كار مي رود. از جمله پارامترهاي مهم دراين فرايند اندازه و رنگ ذرات نمك مي باشد كه در كيفيت محصول موثر مي باشد. اين فرآيند يك فرآيند پيچيده و يك سيستم غير خطي است. يكي از روش هاي مهم براي مدلسازي و بهينه سازي سيستم هاي غير خطي، روش ماشين بردار پشتيبان مي باشد كه به طور موفقيت آميزي در رگرسيون هاي خطي استفاده شده است. در اين مقاله با استفاده از ماشين بردار پشتيبان و با استفاده از داده هاي آزمايشگاهي به مدلسازي فرآيند كريستاليزاسيون پرداخته شده است و بر اساس مدل بردار پشتيبان تهيه شده، پارامترهاي مدل بهينه سازي مي گردند تا كيفيت محصول نمك خروجي بهينه گردد. همچنين نتايج مدلسازي با نتايج مدلسازي با استفاده از شبكه عصبي مقايسه شده است. ديده مي شود نتايج حاصل از روش ماشين بردار پشتيبان از دقت بالاتري نسبت به شبكه عصبي برخوردار مي باشد.