بررسي تجربي رابطه هزينه هاي نمايندگي با تركيب منابع مالي شركت: رويكرد مدل سازي معادلات ساختاري

تأمین مالی یكی از دغدغه هاي اصلی شركت هاي امروزي بوده كه می تواند از محل حقوق صاحبان سهام و یا بدهی صورت پذیرد. این پدیده طی چند دهه اخیر ، به علت ظهور پارادایم نمایندگی مبدل به یكی از موضوعات بحث برانگیز حوزه مالیه شركتی شده است. لذا در تحقیق حاضر، رابطه بین هزینه هاي نمایندگی و تركیب منابع مالی (ساختار سرمایه) شركت با رویكرد قیاسی- استقرایی و با استفاده از مدل سازي معادلات 1382 مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماري پژوهش را كلیه شركت هاي - ساختاري براي سال هاي 1391 پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران تشكیل می دهد. یافته هاي پژوهش حاكی از آن است كه رابطه بین هزینه هاي نمایندگی با نسبت هاي كل بدهی به كل دارایی، كل بدهی هاي بلندمدت به كل دارایی و كل بدهی به كل حقوق صاحبان سهام، یك رابطه مثبت و معنی دار است. بنابراین فرضیه اصلی تحقیق مبنی بر وجود رابطه معنی دار بین هزینه هاي نمایندگی و ساختار سرمایه، رد نمی شود