كهن بافت ظرفيتي براي حركت به سمت الگوي شهر فشرده (نمونه موردي شهر آمل)

در دهه هاي پایانی قرن بیستم، به دلیل نگرانی هاي زیست محیطی ناشی از شهرسازي مدرنیسم، برنامه ریزان شهري به دنبال پارادایم هاي جدید توسعه پایدار در جستجوي فرم ایده آلی براي شهر پایدار بودند. از سوي دیگر جستجو براي یافتن شهر ایدهآل یعنی آن شكلی از شهر كه بتواند هم امتیازات تكنولوژیك و هم روحیه سالم زندگی روستایی را بر اساس ایده هاي روشنگرانه عدالت اجتماعی بیان كند از قرن هاي دور بسیار مورد توجه و از دل مشغولیهاي معماران و شهرسازان بوده است. بنابراین طی دهه هاي اخیر فرم هاي مختلف شهري در كانون توجه برنامه ریزان قرار می گیرد كه همگی در حركت به سمت توسعه پایدار اتفاق نظر دارند. از جمله فرم هاي مختلف شهري، فرم تراكم شهري یا شهر فشرده میباشد كه سبب ایجاد فضاي تعامل اجتماعی مناسب و مصرف انرژي كمتر براي شهروندان میشود. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی_تحلیلی و پیمایشی است. دراین تحقیق توصیف عینی و كیفی محتواي مفاهیم به صورت نظام دار و در ارتباط با موضوعی خاص انجام می شود كه با هدف مقایسه بافت موجود شهري، به ویژه بافت میانی و شناسایی برخی ویژگی هاي كالبدي در شهرآمل انجام شده است كه با استفاده از تكنیك تدوین چارچوب هاي نظري و مفاهیم شهر فشرده صورت گرفته است. بدین منظور چهار محله بافت قدیم آمل بر اساس نوع تراكم و كاربري، انتخاب و سپس در هر كدام از آنها مطالعه میدانی انجام شده است. همچنین نتایج بررسیها و یافتههاي این تحقیق در چارچوب تئوري مدل شهر فشرده نشان می دهد كه بافت میانی شهر آمل در مقایسه با بافت بیرونی، میتواند نقطه آغازي براي حركت به سمت پایداري در توسعه پایدار شهري باشد.