بررسي رابطه افسردگي و اهمالكاري با خرده مقياس هاي سازگاري در دختران دبيرستاني

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه ی افسردگی و اهمال كاری دانش آموزان دبیرستانی دختر با چهار خرده مقیاس سازگاری دردبیرستان های شهر آمل در سال تحصیلی 94-93 بوده است. پژوهش حاضر به روش توصیفی از نوع همبستگی و با استفاده از تكنیك پیمایش انجام گردید. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دبیرستانی دختر پایه اول تا سوم در شهر آمل بوده است كه5189 نفر بودند. تعداد نمونه آماری بر اساس جدول كرجسی و مورگان 358 نفر بر آورد گردید كه به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحلهای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه افسردگی بك (SDI-II)، پرسشنامه اهمال كاری تاكمن (1991)، و پرسشنامه سازگاری بل (1961) بوده است. تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده، بهروش آزمون همبستگی پیرسون و تحلیلرگرسیون به كمك نرم افزار SPSS-17 انجام شد. نتایج نشان داد: بین افسردگی و هر چهار زیرمقیاس سازگاری (سازگاری خانه، سازگاری سلامت، سازگاری عاطفی و سازگاری اجتماعی) رابطه معكوس معنادار وجود دارد؛ همچنین بین اهمال كاری و هر چهار زیرمقیاس سازگاری رابطه معكوس معنادار وجود دارد.