بررسي تأثير ابعاد زبري در كنترل و كاهش آبشستگي موضعي در اطراف تكيه گاههاي پل

پلها از جمله مهمترین و پركاربردترین سازه های رودخانه ای هستند و به عنوان كلید راههای ارتباطی از اهمیت زیادی برخوردارند. هر ساله با وقوع سیلاب در هر رودخانه تعداد زیادی از این پلها، تخریب میگردند. یكی از مهمترین عوامل این تخریبها، آبشستگی اطراف تكیه گاهها است كه در بستر رودخانه قرار دارند. وجود تكیه گاهها در عرض رودخانه باعث كاهش عرض عبوری جریان، افزایش دبی واحد عرض و تنش برشی جریان در مقطع تنگ شدگی میشود. در این تحقیق تأثیر استفاده از زبری در كاهش میزان آبشستگی موضعی در اطراف تكیه گاه پل به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از انجام این تحقیق بررسی ناهموار نمودن سطح تكیه گاه و ایجاد زبری در آن و همچنین بررسی تأثیر ابعاد زبریها بركاهش میزان آبشستگی موضعی در تكیه گاه میباشد. نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر این است كه تكیه گاه با وجود زبری، نسبت به تكیه گاه ساده و بدون زبری تا حدود 22 درصد كاهش عمق آبشستگی موضعی را نشان میدهد. با توجه به نتایج آزمایشها مشاهده میشود كه با افزایش عرض و ضخامت زبریها میزان عمق آبشستگی كاهش مییابد.