رابطه سبكهاي دلبستگي و شادكامي با مهارتهاي اجتماعي دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم

هدف از این پژوهش تعیین رابطه بین سبكهای دلبستگی و شادكامی با مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرستان گالیكش بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهرستان گالیكش در سال 1393-1394 بود. نمونه آماری متشكل از 150نفر از دختران دبیرستانی دررشته های مختلف با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری در این تحقیق سه پرسشنامه بود كه عبارتند از: پرسشنامه سبك های دلبستگی كولینز و رید، پرسشنامه شادكامی آكسفورد و پرسشنامه مهارتهای اجتماعی واتسون بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل روش آماری همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد كه بین سبك های دلبستگی با مهارتهای اجتماعی دانش آموزان رابطه معنادار وجود دارد. همچنین بین شادكامی و مهارتهای اجتماعی دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. در نهایت تجزیه و تحلیل رگرسیون متغیر های این پژوهش نشان داد كه سبك دلبستگی و شادكامی دانش آموزان بعنوان متغیر های مناسبی جهت تبیین و پیش بینی مهارتهای اجتماعی دانش آموزان به حساب می آیند.