اصول ومولفه هاي تربيت شهروندي اسلامي در نهج البلاغه

تربیت به مثابه یكی از عالی ترین اهداف انبیا واوصیاء الهی از زمان تقریبا استقرار اولین انسانها بر روي زمین، مورد توجه بوده است ودر ادیان مختلف واز جمله ادیان ابراهیمی، تشكیل امت واحده، ودر مركز این توجه، برپایی تمدن هایی با سمت وسوي الهی مد نظر بوده است. اسلام كه به عنوان آخرین وكامل ترین دین در این عرصه وارد شده است، به جهت هدایت بشر به سوي تربیت الهی وهمسو كردن آنها با توحید ابراهیمی وتشكیل امت اسلامی، در دوره اي از تاریخ واقع شده كه شاهد داعیه هاي مختلف در زمینه تربیت مدنی 1 وتربیت شهروندي 2 جوامع بوده است. اسلام به عنوان دین اتم واكمل از همان ابتدا با معرفی دو ثقل همگرا (قران وعترت)تربیت انسان كامل را كه شهروند كامل نام اجتماعی آن است بر عهده داشته است. از اینرو بر تربیت شهروندي اسلامی در قران تاكید گردیده است وبه موازات آن علی (ع) در نهج البلاغه نیز براین مساله تاكید واهتمام ورزیده اند. اهمیت وضرورت انجام این پژوهش در شناسایی 3 اصول و مولفه هاي تربیت شهروندي 4 اسلامی در نهج البلاغه ومعرفی آن در شرایط كنونی است. بنا براین هدف كلی پژوهش در راستاي شناسایی ومعرفی اصول ومولفه هاي شهروندي اسلامی در نهج البلاغه می باشد.