امنيت اجتماعي و توسعه آن در صنعت توريسم

اكنون كه در آستانه هزاره سوم ميلادي هستيم،گردشگري به صورت يكي از بزگترين فعاليتهاي جهان در آمده و درآمدهاي حاصل از ان فراتر از چند صد ميليارد دلار است. سهم كشور ما با همه توان ها و جاذبه هاي طبيعي ،فرهنگي،تاريخي و هنري از اين فعاليت فوق العاده ناچيز است . در عين حال عملكرد برنامه برنامه هاي توسعه گوياي ان است كه به علت وابستگي بيش از حد كشور به صادرات نفت خام ،اقتصاد ما در مقابل نوسان قيمت هاي بين المللي انرژي بسيار آسيب پذير بوده است در چنين اوضاع و احوالي توسعه گردشگري يكي از گزينه هايي بوده است كه به موازات سياست هاي توسعه صادرات غير نفتي به عنوان راه برون رفتي از بحران ها پيشنهاد شده است كه چنين موفقيتي قطعا در گرو تدوين يك برنامه توسعه قانونمند و منظم براي اين فعاليت مي باشد. به اين منظور مقاله حاضر با استفاده از مدارك و اسناد معتبر علمي و به صورت كتابخانه اي به تحليل وضعيت امنيت اجتماعي در كشور پرداخته است .و در پايان به اين نتيجه رسيده است كه امنيت اجتماعي توريسم در كشور به سمت مطلوبيت پيش نرفته است بنابراين در اين پژوهش پيشنهاداتي براي هر چه كارامد شدن رشد صنعت توريسم ارائه سده است.