تعيين افزايش ارتفاع بهينه بند تنظيمي گتوند با توجه به نحوه عملكرد سد گتوند عليا و تامين نيازهاي پايين دست

استفاده از سدهای تنظیمی (Regulating Dams) یكی از روشهایی است كه برای تنظیم جریان خروجی نیروگاه های برقابی در طول شبانه روز مدنظر قرار می گیرد. تفاوت بین حجم آب آزاد شده از نیروگاه و مقدار نیاز پایین دست در یك دوره بهره برداری مناسب، ملاحظات سازه ای و زیست محیطی از جمله عوامل تعیین كننده ارتفاع این سدها می باشند. در این مقاله با در نظر گرفتن سد تنظیمی گتوند حد فاصل سد برقابی گتوند علیا در بالا دستو بند قیر به عنوان نقطه مصرف آب در پایین دست ، حالتهای مختلف عملكرد نیروگاه سد گتوند علیا از قبیل كاركرد پیك و یا پایه، به همراه نیازهای آبی مختلف پایین دست مد نظر قرار گرفته و از طریق آنالیز حساسیت، مقدار افزایش ارتفاع بهینه برای كنترل بهتر جریان خروجی از سد گتوند علیا با استفاده از مدل شبیه سازی مناسب و در نظر گرفتن قیود لازم تعیین گردیده است. نتایج اولیه نشا ن داد كه برای تامین حداكثر نیاز آبی پایین دست، نیروگاه گتوند علیا در حالت پیك می بایست بیش از زمان طراحی اولیه مورد بهره برداری قرار گیرد كه این مساله منجر به افزایش زیاد ارتفاع بند تنظیمی خواهد شد. بدین ترتیب باكاهش واحدهای نیروگاه و استفاده از واحدهای پایه 250 و 500 مگاواتی در ساعات غیر پیك ، به طور قابل توجهی ارتفاع سد تنظیمی كاهش خواهد یافت.