نقد و بررسي روش مستقيم در آموزش زبان فارسي به خارجيان

قرن حاضر عصر برخورد فرهنگها و عصر ارتباطات است و زبان هر ملت عامل انتقال فرهنگ و اندیشه های آن ملت أست. در این بین زبان فارسی به عنوان یكی از زبانهای زنده جهان و با قدمتی دیرینه به عنوان زبان رسمی و معیار محمل فرهنگ و تمدن ایران است. با توجه به شمار روزافزون علاقمندان به زبان فارسی در خارج از مرزهای ایران اهمیت و توجه و تلاش بیشتر دست اندركاران و معلمان زبان فارسی برای اعتلای هر چه بیشتر در امرآموزش زبان فارسی روشن می شود روش تدریس یكی از سه عامل مهم در امر آوزش به شمار میآید. در آموزش زبان هم روشهای كم و بیش موثری خلق شده است و نظریه های فراوانی هم ارائه شده است. در این میان روش مستقیم یكی از بهترین و كارامدترین روشها در امرآموزش زبان است. روشهای مستقیم از جمله روشهای رویكرد گفتار بنیاد است كه در آن به زبان گفتاری توجه خاصی شود و از زبان دوم و بدون دخالت زبان مادری بهره گرفته می شود. نویسندگان برآنند تا در جهت بررسی و تحلیل روشهای مستقیم در آموزش زبان فارسی ، به خارجیان، ترسیم نقاط ضعف و قوت این روش به همراه ارائه یشنهاداتی چند و سرانجام ارزیابی كلی آموزش زبان فارسی به خارجیان ، بتوانند گامی هر چند كوچك دراین راه بردارند.