غاده السمان و فروغ فرحزاد دو شاعره متمرد

تمرد در لغت به معنی سركشی و استكبار كردن است و دراصطلاح به یك جنبش ادبی گفته می شود كه شاعر و نویسنده انزجار خویش را در برابر پایمال شدن ارزش ها در قالب شعر، متن ادبی، رمان و نمایشنامه به تصویر می كشد تمرد به طور آشكار، بیشتر در شعر شاعرانی كه در پی آشنایی با تحولات كشورهای غربی بر ادبای سنت گرای عصرشان حمله ور شدند پدیدار گشته است كه تمرد این شاعران سبب ایجاد تغییرات محتوایی گسترده در شعر شد و واقعیتهای اجتماع در شعر نمود بیشتری پیدا كرد. آندو در حقیقت تصویر گر زن در جامعه حقیقی خویش هستند و در پی دستیابی به یك دنیای آزاد و نیز در پی راهی برای ملموس تر نمودن مشكلات زنان در جامعه خود هستند كه غاده السمان در این راستا از مضامین عاشقانه و فروغ از زبان طنز بهره می جوید. براین اساس در این مقاله سعی شده است تا بارویكرد تطبیقی، به بررسی جزیی تر و دقیق تر جلوه های تمرد در اشعار این دو شاعرپرداخته و نوع نگاه و احساس آن ها نسبت به مسایل مختلف به صورت عینی نشان داده شود.