شناسائي مناطق بياباني از ديدگاه كيفيت آبهاي سطحي در استان مركزي

مهم ترین جریانات دایمی آب در استان مركزی رودخانه های قمرود و قره چای می باشند و سایر رودخانه های استان به صورت سرشاخه های این رودخانه ها یا به صورت جریانهای فصلی و سیلابی جاری می باشند. در این تحقیق از 19 ایستگاه هیدرومتری موجود در سطح استان مركزی كه پراكنش خوب و جامعی در سطح استان داشته اند نمونه برداری آب شده است. آنالیز كیفیت آب رودخانه های مذكور نشان می دهد كه میزان EC از 220 میكروموس در رودخانه شراء تا 29770 میكروموس در رودخانه شور متغیر بوده است. میزان املاح محلول (TDS) نیز در ایستگاههای منتخب بررسی گردیده است كه میزان تغییرات آن از 130 در ایستگاه شراء – پل دوآب تا 23700 در ایستگاه شور- هستیجان متغیر بوده است. تغییرات سایر خصوصیات كیفی آبهای سطحی ایستگاهها همانند PH،Ca2+ ,Mg2+ ,Na +وCo3 -,Hco3-,So4 2 -, -Cl نیز بررسی گردیده اند. بحرانی ترین وضعیت كیفی و شوری آب در ایستگاههای شور- پیك زرند و شور – پل هستیجان دیده شده كه از نظر طبقه بندی در كلاس4 C5S (خیلی بد) قرار می گیرند و لازم است توجه زیادی به مصارف آب این رودخانه ها گردد. تجمع نمكهای محلول در آب (عمدتاً كلرورها) با بحث كاهش قدرت باردهی خاك، ممانعت از رشد گیاه و توقف فعالیت های بیولوژیكی موجودات زنده زیر خاك و كویرزایی همراه می گردد. در مجموع وضعیت رودخانه شور و حوضه آن بحرانی و بیابانی تشخیص داده شده است. بررسی حوضه آبخیز مذكور نیز نشان داد كه در این حوضه سازندهای تبخیری، تخریبی و مارنی فراوان بوده و كاربری های نادرست اراضی، تخریب پوشش گیاهی و آبیاریهای غیراصولی نیز مكملعوامل طبیعی در بیابانزائی موجود در منطقه می باشند