بررسي اهميت مناسب سازي فضاهاي شهري براي سالمندان

در سال های اخیر با افزایش رشد جمعیت سالمندی و همچنین افزایش امید به زندگی، نگرش نسبت به سالمندی متحول شده است . طرح الگویی تحت عنوان سالمندی موفق ضمن آنكه حاكی از تغییر در نگرش نسبت به سالمندی است، تلاشی در جهت افزایش كیفیت سالمندی محسوب می شود. فضای شهری ایده آل فضایی است كه در آن عدالت شهروندی رعایت شده باشد و تمامی شهروندان، حتی اقشار آسیبپ ذیر، بتوانند از این فضا استفاده كنند. سالمندی دورانی است كه كاهش تواناییهای جسمی و از دست دادن برخی ارزشها و امتیازها را به همراه دارد و در موارد زیادی با ضعف جسمانی و روانی همراه است. سالمندان بخشی از شهروندان آسیب پذیر هر شهری به شمار می آیند و در صورتی كه فضاهای شهری برای سالمندان مناسب سازی گردد، پیامد آن سایر اقشار جامعه نیز در رفاه بیشتری خواهند بود. بعلاوه در حال حاضر درصد بالای جمعیت جوان در شهرها بیانگر درصد بالای سالخوردگان در آیندهای نزدیك است و این امر لزوم توجه ویژه به نیازهای سالمندان در فضاهای شهری را دو چندان می سازد. سالمندان به دلایل جسمی و روحی به فضاهای شهری و تحرك و تعاملات اجتماعی بسیار نیازمندند و طرح های شهرسازی باید به مردم سالخورده كمك كنند تا از فضای شهری براحتی استفاده كنند و لذت ببرند. اما آیا فضاها در شهرهای ما، نیازهای سالمند ان را برآورده و تسهیلات مناسب را برای این قشر از جامعه تأمین می كند؟ در این مقاله، در راستای دستیابی به هدف مناسب سازی فضای شهری برای ارتقای كیفیت زندگی سالمندان، كه موجب افزایش و گسترش مشاركت فعال آنان در جامعه می شود، پس از بررسی مبانی نظری پیرامون موضوع و مشكلات سالمندان در فضاهای شهری تاثیر فضاهای شهری بر حضور سالمندان در جامعه را بررسی كرده و راه كارهای طراحی برای مناسب سازی فضاهای شهری ارایه می كند. این راهكار ها جهت دست یابی به شش اصل طراحی آشنایی، خوانایی، قابل تشخیص بودن، در دسترس بودن، راحتی و امنیت است همچنین در نتیجه ی این پژوهش تأمین ایمنی و امنیت سالمندان در محیط، ایجاد حس اعتماد به نفس و استقلال در آن ها، از جمله مواردی است كه می تواند باعث حضور سالمندان در فضاهای شهری شود.