كم آبياري ، گزينهاي مناسب براي استفاده بهينه از منابع آب در شرايط كمبود منابع آب

در شرایطی مثل ایران كه نسبت اراضی به آب فزونی دارد، خاك عامل اصلی محدود كننده نبوده و تنها عامل محدودكننده تولیدات كشاورزی، آب می باشد. در این شرایط كشاورزی پایدار به منظور تامین نیاز های غذایی بدون استفاده بهینه از منابع آب میسر نخواهد شد . در این راستا تحقیقی در زمینه كم آبیاری بر روی محصول چغندر قند، یكی از محصولات صنعتی پرطرفدار و با نیاز آبی زیاد به انجام رسیده است تا تاثیر كم آبیاری در افزایش كارایی مصرف آب و همچنین تاثیر مثبت آن بر روی كیفیت محصول بررسی گردد .لذا آزمایشی بر پایه بلوكهای كامل تصادفی بصورت اسپلیت پلات با سه سطح آبیاری 100% و 75% و 50 % نیاز كامل آبیاری) در كرتهای فرعی و سه دور آبیاری 14، 10 و 7 روزه ) دركرتهای اصلی با چهار تكرار مجموعا در 48 كرت آزمایشی طی سالهای 79 و 1378 درایستگاه تحقیقات كشاورزی میاندوآب اجرا گردید . نتایج نشان می دهد كه تیمارهای آبیاری بر عملكرد ریشه و شكر قابل استحصال در سطح یك درصد معنی دار می باشند بطور كلی بر اساس تولید ریشه با افزایش دور آبیاری از كارایی مصرف آب كاسته شده وباكاهش آب آبیاری كارایی مصرف آب افزایش می یابد. همچنین بر اساس شكر قابل استحصال كارایی مصرف آب در دورهای متفاوت تقریبا ثابت بوده در حالیكه باكاهش سطح آبیار ی، افزایش چشمگیری پیدا می كند در هر حالت بیشترین كارایی مصرف آب مربوط به آبیاری با سطوح 50 درصد دركلیه دور های آبیاری بوده و كمترین آن مربوط به آبیاری با تامین 100 درصد نیاز گیاه در دورهای مختلف بدست آمده است . با در نظر گرفتن مدیریت زراعی موجود در منطقه و اجتناب از خطرپذیری سیستم زراعی، آبیاری با دور آبیاری 10 روزه و سطح آبیاری 75 درصد به منظور افزایش كارایی مصرف آب در زراعت چغندرقند توصیه می گردد

Water in IRAN condition because of ample land available and the limitation of water resources, is the major factor of decreasing cultivated products in country. In this case deficit irrigation is one of the management choices not only about economizing in water use but also is about improving cultivation methods and proper management of irrigation on farms. In this research, in order to evaluate the effects of deficit irrigation on quality and quantity of sugar beet as a important crop in Meandoab basin, a farm in Miandoab Agricultural Research Station was considered for execution of research plan in 2 years. The project was carried out, using split – plot design on base of Randomized complete blocks with 3 irrigation treatments of levels of irrigation (100%, 75% and 50%), 3 treatment of intervals (7،10،14 days) in 4 replications.The analysis of two years results indicated that there was a significant effect (1% significant level) among intervals and different levels of irrigation with the product yield and the available sugar. Increasing interval irrigation from 7 to 10 and 14 days caused product yield decreased from 100% to 87,4% and 74,6% and the available sugar decreased from 100% to 90,9% and 79,2% respectively and reduction water used was 9,3% and 17,0% on 7 and 14 days treatment in the same order compared with 7 days irrigation treatment. Reduction amount of irrigation from 100% to 77,5% and 55,7% (irrigation treatments of levels of irrigation 100%, 75% and 50%) caused product yield decreased from 100% to 86,7% and 66,6% and the available sugar decreased from 100% to 88,9% and 70,5% respectively. Therefore on the base of root yield, increasing interval and among of irrigation cause to decrease WUE. Considering WUE, management and all condition in farm land at present and that 50% irrigation needs to high management farming, we recommend D10S75 treatment (interval irrigation 10 day and irrigation with providing 75% of complete need of plant or 25% deficit irrigation) for our region. In this way with 29% reduction in water use there was only 23% and 16% reduction in product yield and available sugar respectively.