بهينه سازي حذف BTX از پساب و محيط هاي آبي توسط سيليكاي مزومتخلخل سيليكاتي دو حفره اي اصلاح شده با نانوذرات فلزي

تركیبات بنزن، تولوین و زایلن (BTX) دسته ای از مواد آلی آروماتیك سمی می باشند كه در منابع آبی و پساب ها در نتیجه فعالیت هایصنایع نفتی و پتروشیمی نشت می كنند. در این پژوهش، گروهی از مزومتخلخل های سیلیكاتی با دو نوع اندازه حفره (UVM-10) اصلاحشده با نانوذرات فلزی به روش تلقیح مرطوب ساخته شدند و برای جذب تركیبات BTX از محیط آبی در شرایط ناپیوسته مورد استفاده قرارگرفتند. شناسایی مواد ساخته شده توسط تكنیك های پراش پرتو ایكس (XRD)، تخلخل سنجی گاز نیتروژن (BET)، میكروسكوپ الكترونیروبشی (SEM) و میكروسكوپ الكترونی عبوری (TEM) صورت پذیرفت. همچنین میزان درصد حذف آنها نیز با استفاده از طراحی آزمایش بهروش رویه پاسخ و طراحی آزمایش CCD مورد سنجش قرار گرفت. تاثیر فاكتورهای موثر شامل دما، زمان تماس، pH و درصد نمك فلزی بربازده جذب مورد بررسی قرار گرفت. نانوجاذب سنتز شده به طور قابل توجه ای، راندمان جذبی رضایت بخشی را برای حذف مخلوط BTX ازمحیط آبی نشان دادند.

Benzene, toluene and xylene (BTX) are toxic organic aromatic compounds that pollute water resources and waste waters as results of oil and petrochemical industrial activities. In this work, a series of a modified bimodal mesoporous silica (denoted as M-UVM-10) synthesized by means of incipient wetness impregnation route to adsorb the BTX compound from aqueous media under batch process. Characterization of synthesized materials was performed using X-ray diffraction (XRD), nitrogen sorption, scanning electron microscopy (SEM) and transmission electron microscopy (TEM) techniques and the materials also tested for their percent removal efficiency. Optimization of removal of BTX was studied using statistical response surface modeling and CCD experimental design. The effect of various experimental conditions as pH, temperature, contact time and metal content on adsorption efficiency was investigated. Interestingly, synthesized nanoadsorbents showed suitable adsorption capacity of BTX from aqueous media.