ارائه راهبردهاي توسعه معماري ايراني _ اسلامي با تأكيد بر پتانسيل هاي نورپردازي در جهت ايجاد سيماي مذهبي و معنوي - نمونه موردي خيابان شيرازي مشهد حد فاصل ميدان شهدا تا حرم مطهر

شهر مشهد، بعنوان دومین كلانشهر مذهبی جهان اسلام مطرح و بدینسان پایتخت معنوی ایران لقب یافته است. طبق بررسی ها، می توان گفت كه شهر مشهد در تقابل ارزش های جدید مدرن با هنجارهای معماریسنتی و اسلامی خود، به شرایطی رسیده است كه علاوه بر ساكنین خود، گردشگران نیز تفاوتی بین این شهر و سایر شهرها )ی غیر مذهبی( در زمینه ساخت و سازهای شهری، نمی یابند. و این یعنی اینكه نسبت به پتانسیل ها و جاذبه های بالقوه ناشی از معماری و شهرسازی سنتی به منظور جذب گردشگر و در گام بعدی كه بسی مهم تر است و آن ماندگاری گردشگر در شهرهاست، غفلت و كم توجهی شده است. نوشتار حاضر،با تكیه بر روش توصیفی- پیمایشی و مشاهدات عینی، سعی بر آن دارد تا از این منظر، به شهر، نگریسته و راهكارهایی را به منظور ایجاد سیمای شهری مذهبی و معنوی ارائه نماید. با توجه به عمق مسئله و با هدف تأمل بیشتر بر موضوع، صرفاً نورپردازی فضاهای شهری، مدنظر قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان می دهد كه اتخاذ برنامه های عملیاتی توسعه شهرسازی و معماری اسلامی در شهر، تهیه نقشه جامع نورپردازی فضاهای شهری مشهد با توجه به وجود فضاهای 24 ساعته در شهر مشهد )خصوصاً در محورهای منتهی به حرم مطهر رضوی)ع((، می تواند یكی از مهمترین راهبردهای در خدمت مدیریت شهری مشهد در زمینه شكل دهی سیمای شهری معنوی و از این رهگذر، جذب و ماندگاری گردشگران بیشتر در شهر و ایجاد هویت شهری منحصر به فرد، باشد