تحليل توپوگرافي- اقليمي و فيزيكي در توسعه طرح هاي آبي و مكان يابي طرح هاي تغذيه مصنوعي (مطالعه موردي استان اصفهان)

جهت اجرای پروژههای توسعه منابع آب به دلیل این كه خود یكی از انواع توسعه محسوب میشوند و علاوه بر آن با یكی از منابع اكولوژیك سر و كار دارند كه حیاتی، حساس و محدود است و سایر منابع اكولوژیك را به شدت تحت تاثیر قرار میدهند، انجام ارزیابی توان اكولوژیك سرزمین برای استقرار طرحهای توسعه آبی ضروری است. مدیریت مناسب منابع آب بدون داشتن شناخت و درك صحیح از خصوصیات هندسی و فیزیوگرافی حوضه های آبخیز امری ناممكن است. برای دستیابی به اطلاعات هیدرولوژیكی هر محدوده جغرافیایی، به ناچار باید به مطالعه و بررسی حوضه های آبخیز آن محدوده پرداخت. تقویت منابع آب زیرزمینی به كمك منابع سطحی یا تغذیه مصنوعی، یكی از راه های جبران فشار كاهش آب های زیر زمینی محسوب می شود. هدف از انجام این تحقیق تعیین محل های مناسب جهت اجرای طرحتوسعه آبی و تغذیه مصنوعی است .امروزه با استفاده از رایانه و وجود نرم افزارهای توانمند سنجش از دور و سامانه اطلاعات جغرافیایی میتوان محاسبات لازم را با سرعت و دقت بسیار بالایی انجام داد. تحقیق حاضر، تلاشی بهمنظور بررسی و تحلیل مهمترین پارامترهای موثر در استقرار طرحهای توسعه آبی و یا تغذیه مصنوعی در استان اصفهان است كه دو پارامتر فیزیوگرافی ارتفاع و اقلیم و فیزیكی شیب به عنوان مهمترین عوامل در مكان یابی در نظر گرفته شده است كه توسط نرم افزار GIS و طبق اساسنامه توسعه طرح های آبی وزارت نیرو می باشد كه نتایج حاصله نشان میدهد كه بیشتر مساحت حوزه های آبی استان در ناحیه نامناسب از نظر اقلیمی- ارتفاعی قرار گرفته است. كمترین مساحت مریوط به پهنه های با توان نسبتاً خوب و محدودیت نسبی میباشد و پس از تاثیر دادن عامل شیب تنها بخش بسیار كوچكی با مساحت 6452 كیلومتر از استان اصفهان كه حوزه های آبی كمه ،گلپایگان، موته و بختیاری را در بر میگرد به عنوان بهترین مكان ها با تاثیر هز سه عامل انتخاب شدند