معرفي روش احتمال پذيرش در ارزيابي عملكرد و تقويت شبكه ايستگاه هاي باران سنجي در حوضه هاي آبريز

بارندگی محرك اصلی چرخه ی هیدرولوژی در حوضه های آبریز می باشد مسئله ای كه هیدرولوژیسیت ها همواره با آن مواجه بوده اند، حداقل تراكم و نحوه پراكنش ایستگاه های باران سنجی در حوضیه ها می باشد.بنابراین وجود یك روش جامع برای ارزیابی عملكرد و تقویت شبكه ی باران سنج های موجود بسیار اهمیت دارد هدف از این مقاله ارائه یك روش احتمالاتی بر مبنای مفاهیم زمین آمار، جهت ارزیابی و تقویت شبكه ایستگاه های باران سنجی به همراه مثالی از كاربرد این روش در ارزیابی شبكه ی باران سنجی موجود در حوضه گرگان رود می باشد مزایای روش مذكور نسبت به سایر روشهای موجود (مانند كاهش واریانس، انتروپی و...) شامل: 1) در نظر گرفتن بارندگی نقطه ای (به جای در نظر گرفتن میانگین) در بررسی دقت تخمین توزیع مكانی بارش 2) انعطاف پذیری بالا، به طوری كه پارامترهای رابطه احتمال پذیرش نسبت به مقیاس زمانی بارش (ساعتی یا سالانه) و میزان خطا در وسایل اندازه گیری بارندگی قابل تعیین می باشند 3) به كمیت درآوردن میزان مشاركت هر ایستگاه باران سنج در دقت تخمین توزیع مكانی بارندگی( بارندگی ناحیه ای) و 4) با كاربرد الگوریتم ارائه شده در این روش، شبكه ی بهینه بدست آمده نه تنها برای كل حوضه بهینه است بلكه برای سایر مناطق حوضه از جمله زیرحوضه ها نیز بهینه خواهد بود.