زمينه ها و عوامل موثر بر بهبود كيفيت مديريت شهري براي افراد نابينا و كم بينا

امروزه در جهان با تكیه بر اصول بنیادین ارزش هاي انسانی، برابرسازي فرصت ها براي همه اقشار جامعه با شرایط ویژه و منحصر به فرد، یكی از دغدغه های مهم جوامع بشری است. نابینایان و كمبینایان كه با واقعیت موجود نه از منظر ناهنجاري هاي درونی (جسمی و روحی) و ناهنجاري هاي بیرونی(عرصه هاي اجتماعی ، فرهنگی، حقوقی) یكی از مهمترین اقشار ویژه درون جامعه هستند، اگر ساز وكارهاي حمایتی با نگرش حق محورانه (تبعیض مثبت) در جهت برابرسازي براي آنها فراهم نگردد، نمی توانند حتی از حقوق اولیه خود برخوردار شوند؛ لذا در این مقاله با روش تحلیلی توصیفی به مباحث شهر، شهروندي (نابینایان و كم بینایان) و مفاهيم آنها ،حقوق شهري و مدیریت بهینه شهری، وضعيت آن در قوانين موجود پرداخته شده است، نتایج تحقیق نشان می دهد كه مديريت شهري مي تواند با آموزش حقوق شهروندي و تشويق شهروندان به پيگيري حقوق خويش، اتخاذ رويكرد شهروند مداري و ايجاد فضاي گفتگو ميان شهروندان و مديران شهري، اصلاح نظام اداري و ... در جهت ارتقاء حقوق نابینایان و كم بینایان نقش آفريني كند