آسيب شناسي پياده سازي الگوي توسعه سياسي غربي در ايران بين سال هاي 1300 - 1357

همواره سیاست مداران ایرانی در پی توسعه و رشد سیاسی كشور به دنبال روی از الگوهای مختلفی بوده اند. فقدان وجود الگوی بومی آسیب هایی را در پیاده سازی الگوهای توسعه غیربومی در ایران به بار آورده است. شاید مهمترین الگویی كه طی تاریخ معاصر ایران مورد توجه سیاست مداران قرار گرفته است، الگوی توسعه غربی است كه با توجه به وجود نقاط جذاب و جدیدی كه در این الگو مورد بحث و طرح واقع شده، همواره دغدغه پیاده سازی آن توسط اندیشمندان سیاسی مورد توجه بوده است. اما پیاده سازی این الگو در دوران پهلوی 1300 تا 1357 از سویی و هم چنین عدم درك صحیح از وضعیت بومی ایران كه در بستری ایرانی اسلامی رشد یافته است، موجبات آسیب پذیری بیش از پیش را فراهم آورد. در این پژوهش سعی بر آن است تا با دیدی تاریخی و تبیینی به آسیب های ناشی از این پیاده سازی الگوی غیر بومی پرداخته و در قالب راهكار صحیح، مصادیق بومی متعارض با آن را مورد بررسی قرار دهد. روش پژوهش به صورت علی و تبیینی در بستر تاریخی و ابزار پژوهش نیز با استناد به داده های كتابخانه ای مورد بررسی قرار گرفته است.