بررسي اصطلاحات و حكمت هاي عاميانه در دو اثر اجتماعي آل احمد

جلال آل احمد (۱۳۰۲ - ۱۳۴۸) از نویسندگان داستان های واقع گرای معاصر ایران به شمار میرود. وی علاوه بر خلق داستان های متعدد كه باعث شهرت وی شده است ناقد و نظریه پرداز سیاسی و اجتماعی است و كتاب هایی در زمینه مسائل اجتماعی و سیاسی دارد. از جمله آنها یك كتاب ((غرب زدگی)) و دیگری كتاب «در خدمت و خیانت روشنفكران» است. تضاد اصلی بنیادهای سنتی اجتماع با آنچه به نام تحول و ترقی تبلیغ می شد در كانون توجه آل احمد بود. بنابرین وی برای احراز هویت ملی كتاب غرب زدگی را در سال ۱۳۴۱ منتشر كرد كه در آن درباره علل عقب ماندگی شرق و دلایل توجه مردم ایران به غرب نظریات گوناگونی مطرح ساخته است. مهمترین آرای سیاسی و اجتماعی و مذهبی آل احمد در كتاب در خدمت و خیانت روشفكران آمده است. وی در این كتاب نظریاتی درباره روشنفكران و دیدگاه های آنان و ویژگی های برخی از روشهای انیشه و عمل آنان عرضه می كند. آل احمد در آثارش مشكلات زندگی و هنر معاصر را با صراحت بیان می كند ، نثر وی حساس ، تیز بین ، صریح و صمیمی است. و سادگی و زیبایی نثر وی به خوبی مشهود است. آل احمد با به كار گیری واژه ها،اصطلاحات و كنایاتی كه از زبان مردم كوچه و بازار گرفته است و همچنین حكمت های عامیانه كه شامل كلمات قصار مشتمل بر پند و اندرز یا همان ضرب المثل ها می باشد مطالب مورد نظر خود را با زبان ساده و قابل فهم خواننده بیان می كند و همین ویژگی سبب شده است كه حتی آثار اجتماعی وی نیز مورد توجه و اقبال عموم قرار بگیرد. در این مقاله سعی شده است كه میزان استفاده آل احمد از واژه ها، اصطلاحات و حكمت های عامیانه در دو كتاب مزبور و تاثیر آن در سادگی و زیبایی نثر وی بررسی و نشان داده شود.