معماري پايدار و نقش آن در توسعه پايدار شهري با تكيه بر هويت و فرهنگ

یكی از جریانهای مهم معماری معاصر كه پاسخگوی مناسبی دربرابرمشكلات به وجود آمده درعصرصنعت به شمار میرود معماری پایدار است معماری پایدار یكی ازچندنظریه های مهم درمعماری است كه بعدازنظریه دیكانستراكشن به وجود آمده است پایداری را میتوان برپایه الگویی تصور كرد كه درآن موارد و منابع دردسترس بیش ازهدردادن یا نادیده گرفتنشان باكارایی بیشتری به كارگرفته شوند توسعه پایدار درواپسین سالهای سده بیست نه تنها خود را به عنوان یكی ازچالشهای اصلی بلكه به عنوان كانونی برای مناظره پیرامون بسیاری ازمسائل موجود دردوران بی نظمی جهان مطرح كرده است ازانجا كه گسترش شهروشهرنشینی پیامدهای زیستی بسیاری را به دنبال خود داشته است كشورهای جهان سعیدرتوسعه پایدارشهری هستند تا ادامه حیات شهرها و درواقع حیات برروی كره زمین درآینده امكان پذیرباشد شهرهای كهن ایران به زیباترین وجه بیانگرهویت كالبدی و بصری برای درك كاركردشان بودند دراین پژوهش سعی شده است تا ضمن بررسی عوامل پایداری شهرها ازلحاظ نوع معماری و موادومصالح به تحلیل رابطه میان هویت فرهنگ و منظرشهری بپردازد