بررسي اثر بازدارنده هاي سينتيكي بر تشكيل هيدرات

هیدرات های گازی در خطوط لوله انتقال گاز باعث جلوگیری از انتقال گاز و امتداد لوله می شود. لذا باید از تشكیل هیدرات های گازی جلوگیری شود زیرا هزینه های گرفتگی به سبب تشكیل هیدرات بالا و فرآیندی طولانی مدت می باشد. برای جلوگیری از تشكیل هیدرات راهكارهای متفاوتی مانند تغییر دما و فشار عملیاتی به بیرون از محدوده تشكیل هیدرات، رطوبت زدایی گاز، استفاده از بازدارنده های ترمودینامیكی و استفاده از بازدارنده های هیدرات با مصرف كم (LDHI) وجود دارد. در این تحقیق به مطالعه اثر بازدارنده های سینتیكی بر تشكیل هیدرات پرداخته شده است. بازدارنده های سینتیكی، عمدتا پلیمرهایی با وزن مولكولی بالا و بازدارنده های ضد كلوخه ای، مواد فعال سطحی می باشند. هر چند قیمت بازدارنده های هیدرات با مصرف كم حدود 10 برابر بازدارنده های ترمودینامیكی است از آن جا كه در مقادیر بسیار پائین تری مصرف شده و مشكلات و هزینه های مربوط به ذخیره سازی، بازیابی و سمی بودن آن ها بسیار كمتر است، به كارگیری آن ها از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می باشد. با استفاده از مدل سینتیكی موجود برای چند نمونه بازدارنده های سینتیكی محلول در آب یعنی پلی اتیلن اكسید (PEO) و پلی وینیل پیرولیدون (PVP) مشخص شد كه بازدارنده های (PVP) در جلوگیری از تشكیل هیدرات تاثیر بهتری نسبت به بازدارنده های (PEO) دارد و همچنین راندمان (L-TYROSINE) بالاتر از (PVP) است چرا كه زمان القاء آن طولانی تر است و همچنین مهاركننده (VC-713 ) تلاش برای پاك كردن هیدرات متانول را تحت شرایط تشكیل هیدرات، كاهش نداده است. پس در نتیجه بازدارنده (VC-713) مقرون به صرفه تر از متانول است.