اثربخشي تركيب درمان هاي شناختي-رفتاري (CBT) و روان پويشي در تعديل صفات مخرب اختلال شخصيت وابسته

اختلالات شخصیت، اختلالاتی شایع و مزمن با الگوی دیر پا هستند كه حدود نیمی از بیماران روانپزشكی مبتلا به ایناختلالات تشخیص داده می شوند. درماندگی و مشكلات ناشی از اختلالات شخصیت در تمام عمر دامن گیر فرد می شود و انواعاین اختلالات صرف نظر از خفیف یا شدید بودن آنها، تمام جنبه های وجود شخص و روابط بین فردی را تحت تاثیر خود قرار(می دهد) دایره المعارف اختلالات شخصیت علوم عصب شناختی ویرایش دوم ، 2014 ؛ به نقل از مولایی و همكاران، 1393).اگرچه تعیین میزان شیوع اختلال شخصیت وابسته با توجه به هم ابتلایی این اختلال با دیگر اختلالات روانی دشوار است اما DSM-5 میزان شیوع این اختلال را طبق نظر سنجی NES-ARC در سال 2001-2002؛ 49% اعلام كرده است. در اغلب موارد شروع این اختلال از روابط خانوادگی نشأت می گیرد و متاسفانه در همین خانواده ی پاتولوژیك برای فرد مبتدا تبدیل بهیك الگو مخرب ثابت رفتاری می شود كه میتواند منجر به اختلالات روانی دیگر از جمله اضطراب، افسردگی و...شود. با توجهبه هم ابتلایی این بیماری با دیگر اختلالات روانی از جمله اضطراب و افسردگی به نظر می رسد استفاده از یك رویكرد درمانیبه تنهایی برای درمان فرد مبتلا كافی نباشد. این پژوهش با هدف ارائه گزارشی از رویكردهای درمانی موفقیت آمیز اختلالشخصیت وابسته از جمله رویكردهای درمانی شناختی-رفتاری (طرحواره درمانی)، روانپویشی، دارو درمانی، زوج درمانی وخانواده درمانی انجام شده است. نتایج حاكی از این است كه تركیب رویكردها می تواند در درمان اختلال شخصیت وابستهموثر واقع شود.