بررسي تأثير تسهيم دانش بر عملكرد سازماني با نقش ميانجي نوآوري (مورد مطالعه: شعب مركزي بيمه ايران در خوزستان)

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر تسهیم دانش بر عملكرد سازمانی با نقش میانجی نوآوری در بین كاركنان شاغل در شعب مركزی بیمه ایران در استان خوزستان بود. برای این منظور، از بین كاركنان بخش ستادی بیمه ایران، تعداد 160 نفر به عنوان جامعه آماری پژوهش حاضر و از این بین، تعداد 116 نفر با استفاده از فرمول كوكران به عنوان نمونه آماری انتخاب گردید. پس از انتخاب نمونه و اتخاذ پرسشنامه استاندارد برای هر كدام از مولفه های پژوهش حاضر كه روایی آنها توسط اساتید محترم دانشگاه مورد تایید بود، پرسشنامه ها توزیع گردید. نتایج حاصل از فرضیه فرعی اول نشان می دهد كه تسهیم دانش بر نوآوری تأثیر مثبت و معنیداری دارد؛ همچنین، فرضیه فرعی دوم نشان از عدم تأثیر معنی دار نوآوری بر عملكرد سازمانی است؛ نتایج مندرج در فرضیه فرعی سوم، حاكی از این است كه تسهیم دانش بر عملكرد سازمانی تأثیر معنی داری ندارد؛ در نهایت نتایج فرضیه اصلی بیانگر این موضوع است كه تسهیم دانش بر عملكرد سازمانی تأثیر معناداری نداشته، اما در حضور نوآوری سازمانی به عنوان متغیر میانجی، این تأثیر مثبت و معنی دار می گردد