تحليل شخصيت نظامي در آيينه ي نقد روانشناختي

نظامی گنجوی مثنوی سرایی تانایی قرن ششم هجری است (ه 605 - 536 ) با توجه به اطلاعات غنی كه در زمینه های حكمی، دینی پزشكی، جغرافیایی تاریخی، و فلسفی و..دارد، در كانون توجه عالمان و ادیبان روزگار خود و مابعد قرار گرفته است شخصیت نظامی با توجه به عارف بودن، حكیم بودن، پزشك بودن و... از مبهماتی است كه ذهن در صاحب ادبی را به خود متوجه می سازد. در این جستار بر آن است از چشم انداز علم روانشناسی به بررسی شخصیت نظامی در پرتو مكانیسم های دفاعی، چون، فرافكنی، درون فكنی، همانندسازی انكار، دلیل تراشی، بازگشت یا سیر قهقهرایی، خودشیفتگی حقارت خیالبافی كه برای توصیف و تبیین رفتار شخص بر آن ها تاكید می شود، بپردازد.