طراحي و مقايسه سيمانكاري در چاه هاي ميادين نفتي و گازي

مهاجرت گاز و آب در سيمان حفاري يكي از مشكلات قديمي و دائمي صنعت نفت و گاز بوده است. در حفاري چاه هاي گازي و نفتي ميادين ايران اين مشكل يكي از اصلي ترين دلايل ناموفق بودن عمليات سيمانكاري اوليه بوده است. يكي از فاكتورهاي مهم در اين مورد، طراحي نامناسب سيمان است. در هر طراحي عملياتي، فاكتورهايي كه بايد ابتدا مورد بررسي قرار بگيرند به طور كلي به سه دسته تقسيم مي شوند: 1- داده هاي عمقي / وضعيتي، 2- محيط حفره چاه، 3- داده هاي دمايي - - - اين داده ها روند انتخاب خواص سيمان پايه و رژيم جابجايي براي يك چاه بخصوص را جهت دهي مي كنند. وضعيت فضاي حلقوي بيانگر آن است كه استفاده از چه رژيم جرياني عملي است و از چه خواص رئولوژي بايد استفاده شود. شرايط حفره چاه نشاندهنده آن است كه آيا نيازي به استفاده از مواد ويژه به دليل وجود گاز، نمك و امثالهم وجود دارد يا خير. اين داده ها در كنار داده هاي دمايي، انتخاب افزودني هاي لازم براي كنترل خواص جرياني دوغاب و زمان بندش را مقدور مي سازند. در نهايت اگر طراحي عمليات سيمان كاري به درستي صورت گيرد مي توان گفت كه يكي از عواملي كه موجب سيمانكاري ناقص مي شود برطرف شده است. در اين مقاله سعي خواهد شد مراحل طراحي سيمان كاري يك چاه نفتي و گازي بيان شود و پارامترهاي تاثير گزار در اين طراحي مورد بررسي و تحليل قرار گيرد و فاكتورهايي كه نقش اساسي در طراحي سيمان چاه هاي گازي و نفتي را دارند، بيان شود.