نقش پياده راه بر ارتقاء سرمايه ي مكاني با مروري بر تجارب جهاني

امروزه موضوع احیاي بافت هاي مركزي شهرها و توسعه پایدار آن، به صورت یك مسأله اي مهم در برنامه ریزي هاي شهري درآمده است. طراحی فضاهاي اختصاصی جهت عبور عابر پیاده (مسیرهاي ویژه پیاده) امروزه به دلیل مشكلات و آلودگی هاي زیستی و ترافیكی و توجه بیشتر به بعد انسان به عنوان عنصر اصلی حیات بخش شهرها در فضاهاي شهري و همچنین لزوم وجود مكان هایی جهت برخوردها و تعاملات اجتماعی بیشتر، ضروري می باشد. وجود برخی ویژگی هاي فضایی و عملكردي در این فضاها منجر به افزایش میزان پیاده مداري و حركت پیاده در آن ها شده كه شكل گیري سرمایه را در انواع اقتصادي، سیاسی، اجتماعی و... در آن ها فراهم می كند. در تحقیق حاضر؛ پس از ذكر ضرورت و اهمیت خلق یك فضاي شهري مطلوب و به ویژه یك پیاده راه مطلوب جهت ارتقاء سرمایه مكانی، به بررسی و مطالعه نمونه هاي اجرایی در دو بخش داخلی و خارجی پرداخته و دلایل موفقیت و احیاناَ عدم موفقیت هركدام را دسته بندي نموده تا با تحلیل نتایج حاصله بتوانیم به یك جمع بندي مدون براي بهره گیري در شرایط مختلف؛ به ویژه پروژه هاي اجرایی نائل گردیم.