توانمندسازي باغ هاي درون شهري با رويكرد گردشگري عمومي (نمونه موردي: باغات قصردشت شيراز)

همواره در طول تاریخ، معماری و شهرسازی ایران جولاتگاه حضور باغ در ابعاد و اشكال مختلف بوده و این هم جواری، پدیدآورنده الگوهای بی نظیر پیوند، درهم تنیدگی و یگانگی باغ، معماری و شهر گشته است. پیوندی كه علاوه بر تاثیرات ساختاری و شكلی، جنبه های معنوی ، مفهومی و روانی، و همچنین نیازهای زیست محیطی و حیاتی مردمان و زیستگاه آنان را پدید آورده است. یكی از این بهترین نمونه های تركیب باغ و بافت شهری را می توان در شهر تاریخی شیراز كه از دیرباز به خاطر داشتن باغ های زیبا و مناظر خاطره انگیز از شهرت جهانی برخوردار بوده، مشاهده كرد. ولی امروزه، افزایش تراكم و گسترش شهر از یك طرف و خشكسالی و كمبود آب از طرف دیگر، حیات و تقش اكولوژیكی محدوده باغات قصر دشت شیراز را كه در دل شهر به دام افتاده اند به شدت مورد تهدید قرار داده است. علاوه بر این، سیاستهای اشتباه مسؤولان شهری و تصویب طرح های ناكارآمد موضعی و مقطعی، بر روند نابودی این باغات دامن زده، به تحوی كه بیم نابودی كامل این باغات در آینده ای قزدیك به چشم می خورد. در این میان توانمندسازی و احداث باغ های موضوعی بارویكرد گردشگری عمومی در دل باغات قصردشت نه تنها نقش تعیین كننده ای در جهت حیات اكولوژیكی این باغات خواهد داشت، بلكه با رونق صنعت اكوتوریسم می تواند به عنوان منابع درآمدی پایدار برای شهر عمل كند. در این پژوهش، ابتدا محدوده باغات قصردشت و نقش و موقعیت استراتژیك آنها در شهر شیراز معرفی، سپس مشكلاتی كه امروزه گریبان گیر این باغات گشته و حیاتشان را به مخاطره انداخته بررسی می گردند. بعد از آن برای یافتن راه حل بهینه احیا این باغات، به طور موردی چهار باغ از مجموعه باغات قصردشت انتخاب و از طریق پخش پرسشنامه راه حل های مختلف توانبخشی این باغات ارزیابی و مطرح می گردند.