بيان ناپذيري تجربه هاي عرفاني ازنگاه حافظ

به باور بسیاری عرفان زاییده و مولود دین میباشد ولی به تازگی این باور كه عرفان مادر دین است؛ با این توجیه كه عرفان متعلق به قشر خاص و معدودی از افراد جامعه بشری میباشد كه با گوشه گیری و ریاضت و گذشتن از نفسانیات و تكیه بر احساسات و امور ماورائی به این مهم میرسند، ولی دین همان عرفان میباشد كه برای پذیرا شدن توسط عده بیشتری از افراد جامعه سخت گیریهای عرفان در آن كاهش یافته و از طرف دیگر دلایل و توجیهاتی به ظاهر منطقی برای امور عرفانی كه تنها بر اساس احساسات پایه ریزی شده به آن افزوده شده، گوی سبقت را از باور نخست ربوده است .این مقاله باهدف ارزیابی بیان ناپذیری شهودات وتجربه های عرفانی است كه باروش توصیفی به بررسی تاریخچه وبیان ناپذیری وموانع بیان ناپذیری عرفان می پردازد